#1.

~!

Czwarta rano.

Drobna blondynka poczuła, jak chłopak wstaje z łóżka i wychodzi z sypialni. Dziewczyna przeciągnęła się i spuściła nogi za łóżko. Przetarła oczy i wstała, podążając za chłopakiem. Stał w łazience, w samych bokserkach i układał sobie włosy.

Podeszła do niego i mocno przytuliła od tyłu.

-Nie chcę, żebyś znowu wyjeżdżał...

-Kochanie, przerabialiśmy już ten temat... Wiesz, że muszę. Ale obiecuję, jak wrócę, to gdzieś razem pojedziemy...

-Mówiłeś tak ostatnio... - Stanęła obok niego, oparła się o umywalkę i skrzyżowała ręce na piersi.

-Idź spać jeszcze, położyłaś się późno...

-Nie zmieniaj tematu, błagam cię. Wiesz, że tak dalej się nie da... Czy według ciebie właśnie tak wygląda związek?

-Proszę cię, słońce, nie płacz tylko...

Dziewczyna bez słowa wyszła z pomieszczenia. Brunet po chwili wyszedł za nią.

-Ola, proszę cię...

Usiadła na łóżku tyłem do niego. Łzy ciekły jej po policzkach.

Zaczął się ubierać, wkładać ostatnie rzeczy do walizki. Po chwili zadzwonił do niego telefon.

-Tak?... Dobra, zaraz będę wychodził...

Schował telefon do kieszeni i podszedł do dziewczyny. Ukucną przed nią i delikatnie kciukiem starł jej łzy z policzków. Uśmiechnął się. Ona odwróciła wzrok.

-Kochanie...

Dziewczyna nie odpowiedziała, tylko rzuciła mu się w ramiona i zaczęła mocniej płakać.

-Tak bardzo będę za tobą tęsknić... - wyszlochała.

-Ja za tobą też... - miał już łzy w oczach, ale powstrzymał je.

-Do zobaczenia... - pocałował ją najlepiej jak umiał, wyswobodził się z jej ramion, wziął bagaże i wyszedł.

Dziewczyna podeszła do okna i zobaczyła czarny bus. Po chwili z domu wyszedł Zayn i przed wejściem do samochodu, spojrzał w okno, w którym stała blondynka. Widział ją wyraźnie. Uśmiechnął się. Ona próbowała odwzajemnić uśmiech, lecz przez płacz wyszedł jej grymas.

Brunet schował walizkę i wsiadł do samochodu.